Familiar Touch

Ruth is een gepensioneerde kok. Steeds vaker lijkt het koken niet te lukken. Wanneer op een morgen haar zoon aanbelt, verwart zij hem met een aanbidder die komt dineren. Haar ‘date’ brengt haar echter naar een verpleeghuis. Ruth voelt zich hier verloren, ervan overtuigd dat ze er niet thuishoort. Met hulp van de warmte en de steun van de verzorgers went ze langzaam aan haar omgeving. Haar geest maakt een eigen reis. Deze coming-of-old-age laat op een waardige, gevoelige en soms grappige manier zien wat er wél overblijft wanneer je brein je in de steek laat. De film won drie prijzen op het Filmfestival van Venetië.