‘Er valt altijd meer te halen uit het leven. Zolang je maar naar buiten treedt.’

‘Ik heb nog levendig het beeld van mijn oma op mijn netvlies staan, toen ik als achtjarige uit Marokko vertrok. Ik was heel close met haar en het feit dat we haar niet mee konden nemen vond ik verschrikkelijk. Eenmaal aangekomen in Nederland, vond ik die nieuwe wereld stiekem ook best leuk. Het was winter en het sneeuwde. Iets dat ik nog nooit had gezien. Net zoals de stapelbedden in ons nieuwe huis.

Samen met een ander groepje nieuwkomers ging ik naar school. Ik was fanatiek en leergierig en leerde al snel de taal en nieuwe tradities. Op mijn vijftiende begon ik ook al met vrijwilligerswerk, waaronder huiswerkbegeleiding aan andere kinderen.

Sinds 2008 woon ik in Veenendaal. Ook hier zette ik mij in als vrijwilliger, waaronder voor het geven van taal- en fietslessen. Op een dag werd ik benaderd door een wijkmanager. Of ik wilde helpen om het wegbezuinigde buurthuis weer open te krijgen. Ik zei ja, waarna we na veelvuldig overleg de sleutel kregen. Inmiddels zijn we twaalf jaar verder en heb ik van mijn vrijwilligerswerk bij De Driehoek echt mijn werk kunnen maken.

Ik vind het fijn om iets te kunnen betekenen voor een ander. Om mensen samen te brengen. Om een plek te bieden waar mensen zich veilig en gezien voelen. Veenendaal is een prachtige plek om te wonen, maar de verbinding tussen de verschillende culturen kan nog beter. Mijn droom is dat er oog en zorg is voor iedereen. Dat iederéén zich vertegenwoordigd voelt.

Wat ik zelf heb geleerd is dat er altijd meer te halen valt uit het leven. Door contact te maken en naar buiten te treden. Verbinding is het allerbelangrijkst en maakt dat Veenendaal ook echt mijn thuis is.’

Veenendaler #66 – Arkia El Kaddouri